De realiteit!

Net zoals voor de berekening van het dividend moeten we bij de goudroof rekening houden met de realiteit. Goud is goud en de waarde van goud, uitgedrukt in waardeloze papieren beloftebonnen van politici, is van geen enkel belang.
Bij goud tellen enkel de grammen, de prijs, uitgedrukt in papiergeld, is een momentopname die enkel een indicatie geeft van het verlies aan koopkracht van dat papier.

De roof van de goudreserves van de NBB had enkel tot doel om de schuldgraad van de Belgische Staat kunstmatig te verlagen zodat we onrechtmatig in de euro konden geraken omdat we onze schuld zo snel naar beneden brachten.
In de toekomst zal duidelijk worden hoeveel het Belgische volk zal moeten boeten voor deze kapitale blunders van onbekwame leiders.

Eeuwigdurende roof = structurele maatregel

Onze grote leiders beschouwen het plunderen van de Nationale Bank als een structurele maatregel. Het leegroven van de reserves van de Nationale Bank mag ondertussen inderdaad een structurele maatregel genoemd worden. Ze doen het ieder jaar en geen enkele van de "onafhankelijke" directeurs van de NBB haalt het in z'n hoofd om ook maar een seconde aan het algemeen belang te denken.

Zulke vormen van landverraad kunnen wellicht enkel vermeden worden door opnieuw de doodstraf in te voeren voor dergelijke misdaden tegen het Belgische volk.
Laat ons niet uit het oog verliezen dat de onafhankelijke directeurs van de NBB de jongste twintig jaar onterecht bijna 1.100 ton goud (=44 miljard euro) en miljarden papieren euro's naar de Schatkist versast hebben om hun politieke vrienden een handje te helpen bij het oplichten van het Belgische volk.

De truuk met het Zilverfonds

Ons Zilverfonds, daar zat eind 2012 welgeteld 19,17 miljard euro in (pagina 274 jaarverslag NBB) of exact genoeg om zes maanden pensioen te betalen.
De Belgische Staat betaalde in 2012 een slordige 38 miljard euro aan pensioenen (pagina 272 jaarverslag NBB).
Die 19,17 miljard peanuts in dat Zilverfonds werd door onze wijze politici geïnvesteerd in waardeloze Belgische staatsleningen doch, en nu komt het, de truuk met de doif zit hem in het feit dat onze grote leiders die 19,17 miljard euro aftrekken van de Belgische staatsschuld (pagina 274 jaarverslag NBB).
Aangezien dat Zilverfonds moet dienen om in de toekomst pensioenen uit te betalen, is die truuk met de doif uiteraard gesjoemel van de bovenste plank. Zodoende moeten we die 19 miljard bijtellen bij de staatsschuld en dan zit die niet op 99,9% van het BBP, zoals men ons wil doen geloven, maar op 105%.

Stinkende zweren!

De meest stinkende zweer in het Belgische politieke spel is zonder meer ons aller Nationale Bank, waar onze grote leiders de meest onwaarschijnlijke toeren uitgehaald hebben om de Belgische bevolking in zijn totaliteit en de privé aandeelhouders van de Bank in het bijzonder te belazeren op een manier die zelden vertoond is in de geschiedenis van de mensheid.

Iedere keer dat de onafhankelijke directeurs van de NBB hun neus buiten steken, probeer ik aanwezig te zijn om even op de NBB-zweer te duwen en dat begint steeds meer pijn te doen.
De toeren die de onafhankelijke NBB heden ten dage moet uithalen om de regering een handje te helpen, bij het in mekaar klussen van frauduleuze begrotingen, wordt stilaan lachwekkend.
De voorbije week was ik aanwezig op de NBB voordrachten te Antwerpen, Luik, Mechelen en Brugge en donderdag was ik present op een internationale conferentie te Brussel. En geloof me vrij, het ligt er vingerdik op: de mensen beginnen te begrijpen dat ze voor de zot gehouden worden.

Ondertussen blijven onze machtige achtbare tegenstrevers met vuur spelen doch in tegenstelling tot het verleden beginnen ze gewaar te worden dat met vuur spelen gevaarlijk kan zijn.
Praten helpt! Een fatsoenlijk dividend voor de aandeelhouders van de NBB zou een goede zalf zijn om te beginnen met het behandelen van de stinkende NBB zweer.

Missie volbracht!

Steven Vanackere wou gouverneur worden doch moest tegen wil en dank aantreden als minister van Financiën om er voor te zorgen dat het ACW voldoende geld kreeg voor de waardeloze winstbewijzen van het failliete Dexia.
Het ACW heeft ondertussen de centen op zak, missie volbracht voor Vanackere! Hij mag nu een beetje gaan rusten.
Het probleem voor de traditionele partijen is dat de mensen langzaam maar zeker in de gaten beginnen te krijgen hoe ze belazerd worden.
Als CD&V en VLD niet snel ophouden met hun pogingen om de spelletjes, die dit land naar de afgrond geleid hebben, in stand te houden, zullen ze bij de volgende verkiezingen quasi volledig van de kaart geveegd worden.